बाप्पा

आज तुझ्या देवळात मी 

बघतोय नजर रोखून 

पायऱ्या चढणारा शूर मी   

शरणलो तलवार फेकून 

पुन्हा एकदा देना बाप्पा 

फक्त धार भारी करून 

शप्पथ तुझी आता मी 

लढाई येईन जिंकून 

आज तुझ्या दारात पुन्हा 

बघतोय रे नजर रोखून 

पायऱ्या चढणारा संसारी मी 

आलोय एकटाच नाती सोडून 

पुन्हा एकदा देना बाप्पा 

घट्ट गाठी बांधून 

शप्पथ तुझी आता मी 

गाठी ठेवीन नक्की जपून !

आज तुझ्या दारात पुन्हा 

बघतोय नजर रोखून 

पायऱ्या चढणारा हिशोबी मी 

आलोय खाती सोडून 

पुन्हा एकदा देना बाप्पा 

चुकलेला हिशोब झटपट सोडवून 

शप्पथ तुझी आता मी 

आकडे ठेवीन दरोज मोडून !

आज पुन्हा दारात तुझ्या

बघतोय नजर रोखून 

पायऱ्या चढणारा जुगारी मी 

आलोय डाव अर्धा सोडून 

पुन्हा एकदा देना बाप्पा 

सगळी रमी  जमवून 

शप्पथ तुझी आता मी 

अड्यावर येणार नाही पुन्हा वळून !

पुन्हा पुन्हा दारात तुझ्या 

बघतोय रे नजर रोखून 

पायऱ्या चढणारा दुखी मी 

आलोय अश्रू पुसून 

पुन्हा एकदा देना बाप्पा 

ते सारं स्वप्नाप्रमाणे रंगवून 

शप्पथ तुझी आता मी 

पाहणार नाही डोळे उघडून! 

बास झाला दारात तुझ्या 

शेवटची नजर आहे रोखून 

कारण , पायऱ्या चढतानाच याचकाचा मी 

आलोय गळा दाबून 

नको आता काही बाप्पा 

तू आहेस ना माझात सामावून ?

शप्पथ तुझी आहे मात्र 

शोधून काढीन तुला माझ्या अंतरातून !!!

दिवस सरले होते ..........

लहानगे होते तेव्हा
दिवस किती सोपे होते ,
जिंकलो वा हारलो
असे कधीच काही रंग नव्हते.
प्रत्येक क्षण जणू काही
पेन्सिलनी अलगद आखले होते
चुकल्यावाणी वाटल्यावर,
खोडरब्बरनी संपूर्ण मिटवले होते...
उद्या सकाळी उठल्यावर
खोडलेले काहीच दिसत नव्हते.
संपूर्ण चित्र रंगवल्यावर,
दर्जा ठरवण्याचे हट्ट नव्हते.
पेन्सिल घेऊन नवे चित्र
अन् क्षणामधे रमणे होते.........

काय कसे कोण जाणे पण
दिवस पटकन सरले होते
चिमुकले हात मोठे होऊन
आता, घट्ट बॉलपेन धरले होते
प्रत्येक क्षण जणू काही
बॉलपेन नी गडद कोरले होते
चुकल्यावाणी वाटले तरी,
खोडणे अगदी अशक्य होते
उद्या सकाळी उठल्यावर
सर्व तसेच (मन) पटलावर होते
संपूर्ण चित्र रेखाटल्यावर
अपेक्षानचे गुंतलेले घरटे होते
पेन घेऊन जुनेच चित्र,
मोठे हात आज अजुन गुंतवत होते !


नव वर्ष सुरू झाल आणि नवीन काही लिहाव अस ठरवल होत. फार दिवस झाले तरी नक्की काय ते कळले नव्हत. आज जुनी घरटी जाळून , नवीन कागदावर मोठ्या हातांनी पेन्सिल घेऊन लिहिताना
- मृणाल